ท่องเที่ยวที่ เขาหลัก ณ พังงา

ในวันที่ผมพาเพื่อนๆโดดเรียนไปยังป่าหลังโรงเรียนสำหรับเด็กประถมเมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานทุกคนก็ทยอยกลับชั้นเรียนจากสี่คนเหลือสามคนจากสามคนก็เหลือหนึ่งคนตัวผมทีเหลืออยู่เพียงคนสุดท้ายก็คิดจะสร้างพงหญ้าเป็นฐานทัพลับเพื่อครั้งหน้าจะได้ชวนเพื่อนมาอยู่ในป่ากับผมได้นานมากกว่านี้แต่พอคิดได้ไม่นานก็โดนครูมาดึงหูกลับไปยังชั้นเรียนพอได้มองย้อนกลับไปในเรื่องราวของตัวเองก็ได้พบกับเด็กคมเดิมที่มีความเชื่อมโยงกับป่าเวลานั้นทำให้การล่องเรือในป่าครั้งนี้มีเด็กที่ชอบโดดเรียนไปป่าหลังโรงเรียนในเวลานั้นนั่งยิ้มและล่องเรือมากับผมด้วย

ตลอดทางและผมก็ออกเดินทางไปที่ บขส. ตะกั่วป่าโดยตั้งใจจะเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองพังงาเพื่อหาที่พักผมบอกคนขับขอลงจากรถเมล์กลางคันเพราะผมได้ซื้อทัวร์ในขณะที่ผมได้นั่งรถอยู่นั้นการเดินทางกับทัวร์เพื่อไปยังหลากหลายเกาะในวันพรุ่งนี้ทัวร์เลิฟซีที่ผมใช้บริการได้แจ้งว่ารถตู้ที่สามารถมารับผมไปยังท่าเรือนั้น

ในเวลาเช้าวันพรุ่งนี้สามารถรับผมในเขตเขาหลักได้เท่านั้นผมจึงนั่งรอรถตู้เที่ยวสุดท้ายของวันอย่างมีความหวังในศาลาพร้อมกับเด็กๆนักเรียนที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึงยังบ้านช่างเป็นภาพบรรยากาศที่คุ้นเคยในอดีตของทุกๆคนวันรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ผมยืนรอรถตู้อย่างไม่คลาดสายตาเพราะกลัวว่าเที่ยวสุดท้ายนั้นจะผ่านผมไปจนเวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงพระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้วผมคิดว่าสมองของผมคงต้องป้อนข้อมูลใหม่เพื่อให้ทำงานอีกครั้งก่อนพระอาทิตย์ตกดินและสิ่งที่สมองผมประมวลได้นั้นคือการโบกรถ

ซึ่งดูเป็นสิ่งที่จะเป็นไปได้ยากพอสมควรในหัวโค้งนี้แต่ความหวังนั้นก็เป็นของนักเดินทางและความหวังนั้นก็ให้โอกาสผม การเดินทางเสน่ห์ที่ท้าทายที่สุดในการท่องเที่ยวคนเดียวคงจะเป็นการลองผิดลองถูกเพื่อเลือกทำสิ่งต่างๆและเมื่อสิ่งที่เราได้เลือกนั้นเป็นไปในทางที่ดีสมองที่ถูกใช้ค้นหาทางออกไปในแต่ละทิศทางนั้นก็จะกลับเข้าที่ด้วยความอิ่มเอมใจผมได้รู้จักพี่จุ๊และพี่หญิงในการโบกรถครั้งนี้

เราได้นั่งคุยกันมาตลอดทางและเมื่อถึงเขาหลักพี่จุ๊และพี่หญิงก็พาผมแวะหาดนางทองเพื่อพบกับแสงสุดท้ายของวัน ณ ริมหาดเมื่อพระอาทิตย์ตกดินพี่ทั้งสองก็ได้ชวนผมมากินข้าวที่ครัวหลวงเทนซึ่งทั้งคู่บอกว่ามาถึงเขาหลักทั้งทีถ้าไม่ได้มากินร้านนี้เดี๋ยวจะเหมือนมาไม่ถึงเขาหลัก