ท่องเที่ยวที่ เขาหลัก ณ พังงา

ในวันที่ผมพาเพื่อนๆโดดเรียนไปยังป่าหลังโรงเรียนสำหรับเด็กประถมเมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นานทุกคนก็ทยอยกลับชั้นเรียนจากสี่คนเหลือสามคนจากสามคนก็เหลือหนึ่งคนตัวผมทีเหลืออยู่เพียงคนสุดท้ายก็คิดจะสร้างพงหญ้าเป็นฐานทัพลับเพื่อครั้งหน้าจะได้ชวนเพื่อนมาอยู่ในป่ากับผมได้นานมากกว่านี้แต่พอคิดได้ไม่นานก็โดนครูมาดึงหูกลับไปยังชั้นเรียนพอได้มองย้อนกลับไปในเรื่องราวของตัวเองก็ได้พบกับเด็กคมเดิมที่มีความเชื่อมโยงกับป่าเวลานั้นทำให้การล่องเรือในป่าครั้งนี้มีเด็กที่ชอบโดดเรียนไปป่าหลังโรงเรียนในเวลานั้นนั่งยิ้มและล่องเรือมากับผมด้วย

ตลอดทางและผมก็ออกเดินทางไปที่ บขส. ตะกั่วป่าโดยตั้งใจจะเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองพังงาเพื่อหาที่พักผมบอกคนขับขอลงจากรถเมล์กลางคันเพราะผมได้ซื้อทัวร์ในขณะที่ผมได้นั่งรถอยู่นั้นการเดินทางกับทัวร์เพื่อไปยังหลากหลายเกาะในวันพรุ่งนี้ทัวร์เลิฟซีที่ผมใช้บริการได้แจ้งว่ารถตู้ที่สามารถมารับผมไปยังท่าเรือนั้น

ในเวลาเช้าวันพรุ่งนี้สามารถรับผมในเขตเขาหลักได้เท่านั้นผมจึงนั่งรอรถตู้เที่ยวสุดท้ายของวันอย่างมีความหวังในศาลาพร้อมกับเด็กๆนักเรียนที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึงยังบ้านช่างเป็นภาพบรรยากาศที่คุ้นเคยในอดีตของทุกๆคนวันรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ผมยืนรอรถตู้อย่างไม่คลาดสายตาเพราะกลัวว่าเที่ยวสุดท้ายนั้นจะผ่านผมไปจนเวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงพระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้วผมคิดว่าสมองของผมคงต้องป้อนข้อมูลใหม่เพื่อให้ทำงานอีกครั้งก่อนพระอาทิตย์ตกดินและสิ่งที่สมองผมประมวลได้นั้นคือการโบกรถ

ซึ่งดูเป็นสิ่งที่จะเป็นไปได้ยากพอสมควรในหัวโค้งนี้แต่ความหวังนั้นก็เป็นของนักเดินทางและความหวังนั้นก็ให้โอกาสผม การเดินทางเสน่ห์ที่ท้าทายที่สุดในการท่องเที่ยวคนเดียวคงจะเป็นการลองผิดลองถูกเพื่อเลือกทำสิ่งต่างๆและเมื่อสิ่งที่เราได้เลือกนั้นเป็นไปในทางที่ดีสมองที่ถูกใช้ค้นหาทางออกไปในแต่ละทิศทางนั้นก็จะกลับเข้าที่ด้วยความอิ่มเอมใจผมได้รู้จักพี่จุ๊และพี่หญิงในการโบกรถครั้งนี้

เราได้นั่งคุยกันมาตลอดทางและเมื่อถึงเขาหลักพี่จุ๊และพี่หญิงก็พาผมแวะหาดนางทองเพื่อพบกับแสงสุดท้ายของวัน ณ ริมหาดเมื่อพระอาทิตย์ตกดินพี่ทั้งสองก็ได้ชวนผมมากินข้าวที่ครัวหลวงเทนซึ่งทั้งคู่บอกว่ามาถึงเขาหลักทั้งทีถ้าไม่ได้มากินร้านนี้เดี๋ยวจะเหมือนมาไม่ถึงเขาหลัก

ท่องเที่ยวที่ น้ำตกโตนงาช้างและอุทยานนกน้ำคูขุด ณสงขลา

ผมเดินทางกลับมาที่ย่านเมืองเก่าสงขลาa.e.y.spaceเป็นอีกหนึ่งสถานที่ในเมืองเก่าสงขลา

บรรยากาศของงานศิลปะที่ถูกโชว์อยู่ในสถานที่แห่งนี้เคล้าไปกัลเพลงแจ๊สที่ถูกเปิดขึ้นในa.e.y.spaceผมคิดว่าสิ่งที่ดึงดูดผมกลับมายังเมืองเก่าสงขลานั้นคงจะเป็นเพลงแจ๊สที่แทรกซึมอยู่ทุกที่ของการเดินทาง

ครั้งนี้ผมได้พูดคุยกับพี่เอ๋เจ้าของa.e.y.spaceพี่เอ๋ยังชวนผมต่อไปดูบ้านเก่าแก่200ปีบ้านหมอยาจีนโบราณในอดีตผมไม่เคยเห็นบ้านเก่าแก่ที่สวยงามแบบนี้มาก่อนในอดีตสถานที่แห่งนี้คงคึกคักไปด้วยผู้คนที่มารักษาอาการป่วยกับคุณหมอยาจีนที่นี่แน่ๆเมื่อได้คุยกับพี่เอ๋จบทำให้ผมได้สัมผัสถึงความรักและการเห็นคุณค่าของบ้านเกิดที่คนรุ่นใหม่ของสงขลามีผมกลับมาพบกับพี่เชาที่Lyn’s Hostelพี่เชาแนะนำให้ผมมาร้านอาหารLyn’s ที่อยู่ไกล้ๆกับHostelและผมก็พบกับพี่หลินหลานของพี่เชาเจา้ของชื่อที่แสลงมากับ Lyn’sและในขณะนั้นพี่อิ้งแฟนของพี่หลินก็ลงมือทำอาหารให้ผมกินกับมือ ซึ่งมื้อนี้เป็นมื้อที่พิเศษมาก

ในการเดินทางครั้งนี้ของผมและผมก็ใช้เวลาอยู่ที่นี่นานพอสมควรกับอาหารและบทสนทนาของพี่อิ้งในค่ำคืนนี้พี่เชาเอ่ยปากชวนผมมาที่ร้านบอร์ดเกมเราปั่นจักรยานกันมาสองคนโดยพี่เชาให้ผมยืมจักรยานของเค้าพี่เชายังโทรเรียกน้องเหมยผู้จัดการของLyn’s Hostelให้มาเล่นบอร์ดเกมพร้อมกันที่นี่และเมื่อมาที่ร้านบอร์ดเกมก็ได้พบพี่เอ๋อีกครั้งในค่ำคืนของสงขลาวันนี้ทำเอาผมเกือบลืมไปว่าผมเป็นผู้มาเยือน

จนบางเลาผมหลงคิดไปว่าผมเป็นคนสงขลาไปแล้วด้วยซ้ำเราเล่นบอร์ดเกมจนดึกดื่นและแยกย้ายกันกลับที่พักเหลือไว้เพียงความลังเลของผมกับการเดินทางไปที่น้ำตกโตนงาช้างผมใช้เวลาอยู่ในเมืองเก่าสงขลาสองวันและที่สำคัญผมกำลังทิ้งแผนที่เตรียมมาทั้งหมดเพื่อเดินทางไปยังอุทยานนกน้ำคูขุดที่พี่เชาแนะนำอาหารหมาเป็นสิ่งที่ผมได้รับจากผู้หญิงคนหนึ่งในแพขนานยนต์

เมื่อผมได้ถามทางเธอเพื่อที่จะไปอุทยานนกน้ำคูขุดเธอมอบอาหารหมาให้ผมพร้อมกับบอกว่าให้อาหารหมาตัวละฝ่ามือเพราะในระแวกที่ผมกำลังจะไปนั้นมีหมาจรอยู่มากมายผมที่ตั้งใจไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่อุทยานนกน้ำคูขุดจึงเลือกที่จะมาให้อาหารหมาพวกนี้ยามเช้าซะก่อนผมสามารถทิ้งเป้าหมายเก่าเพื่อเป้าหมายใหม่ที่สำคัญกว่าได้เสมอและผมก็เชื่อว่าทุกอย่างของการเดินทางคงถูกบางอย่างกำหนดไว้แล้ว

ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่สาวคนนั้นพกอาหารหมาติดตัวมาด้วยทำไมแต่ก็ต้องขอบคุณพี่สาวที่แบ่งปันกุศลนี้ให้กับผมและผมก็เดินทางมาถึงอุทยานนกน้ำคูขุดทริปนี้คงไม่ได้ไปน้ำตกโตนงาช้างแล้วเมื่อภาพที่อยู่ตรงหน้าได้นย้ำเตือนให้รู้ว่าจะใช้เวลากับสถานที่นี้ให้นานที่สุดและความสวยงามของสถานที่แห่งนี้เป็นของจริงตามคำบอกเล่าของพี่เชาเป้าหมายเป็นสิ่งที่กำหนดพื้นที่ความคิดของผู้คนมากมายเอาไว้เพื่อให้เราไปให้ถึงยังจุดหมาย

 

สนับสนุนเรื่องราวโดย  nowbet

ผู้ประกอบการท่องเที่ยวเฮลั่น

หลังจากที่เริ่มมีไข้ไวรัสโควิด19 ระบาดไปทั่วโลกนั้น ทางประเทศต่างๆ เริ่มมีมาตรการป้องกันการแพร่ระบาดโรคไข้ไวรัสตัวนี้ ในหลายๆด้าน ซึ่งมาตรการหนึ่งที่ส่วนใหญ่แต่ละประเทศออกมานั้น คือการปิดประเทศ ห้ามประชาชนของแต่ละประเทศที่อยู่ในการดูแลของประเทศนั้นๆ

เดินทางออกนอกประเทศ ซึ่งมาตรการนี้ส่งผลให้ธุรกิจการบิน ธุรกิจโรงแรม รวมไปถึงธุรกิจท่องเที่ยว ส่งผลกระทบอย่างรุนแรง ทำให้แต่ละธุรกิจมีปัญหาทั้งเรื่องของการบริการ สภาพคล่องทางการเงินและทำให้ขาดรายได้เข้าบริษัทฯ จนกระทบและมีพนักงานถึงบางทีต้องมีการปลดพนักงานหรือให้หยุดงานเป็นการชั่วคราว

ซึ่งหนึ่งในธุรกิจที่ค่อนข้างมีผลกระทบอย่างรุนแรงคือบริษัทฯ นำเที่ยว ซึ่งปัจจุบันทางรัฐบาลได้มีนโยบายที่จะให้คณะรัฐมนตรี ร่างกฎกระทรวงฯ ลดวงเงินหลักประกันสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวตั้งแต่ เจ็ดพันบาทถึงสูงสุดหนึ่งแสนสี่หมื่นบาท ซึ่งจากการเปิดเผยของกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬากำหนดให้ผู้ขอรับอนุญาติใบประกอบธุรกิจนำเที่ยว

จะต้องวางเงินประกันในจำนวนที่ลดลงจากเดิม ทั้งนี้เพื่อเป้นการแบ่งเบาภาระให้กับผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์ ซึ่งสำหรับรายละเอียดของจำนวนเงินหลักประกันนั้นแบ่งออกเป็นสี่ประเภท คือ

ประเภทที่หนึ่ง ธุรกิจนำเที่ยวประเภทเฉพาะพื้นที่ จากเดิมกำหนดไว้ว่าให้วางเงินหลักประกันอยู่ที่ หนึ่งหมื่นบาท แต่ร่างกฎกระทรวงใหม่จะเหลือเพียงสามพันบาท

ประเภทที่สอง ธุรกิจนำเที่ยวประเภทภายในประเทศ เดิมกำหนดให้วางวงเงินหลักประกันไว้ที่ ห้าหมื่นบาท แต่ร่างกฎกระทรวงใหม่จะเหลือเพียง หนึ่งหมื่นห้าพันบาท

ประเภทที่สาม ธุรกิจนำเที่ยว ประเภท นำเที่ยวจากต่างประเทศ เดิมร่างกฎกระทรวงไว้ให้วางเงิน หนึ่งแสนบาท แต่ร่างกฎกระทรวงใหม่จะเหลือเพียงวางเงินประกันเหลือ สามหมื่นบาท

ประเภทสุดท้าย คือธุรกิจนำเที่ยวประเภททั่วไป เดิมร่างกฎกระทรวงไว้ให้วางเงิน สองแสนบาท แต่ร่างกฎกระทรวงใหม่จะเหลือเพียงวางเงินประกันเหลือ หกหมื่นบาท 

ซึ่งมติการร่างกฎกระทรวงใหม่นี้ จะมีการนำเสนอร่างให้กับรัฐบาลในที่ประชุมเพื่อเห็นชอบและอนุมัติฯ ซึ่งผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวเหล่านี้ต่างรอฟังข่าวดีนี้ในเร็ววัน เพราะอย่างน้อยตั้งแต่เดือนมกราคมนี้ที่ผ่าน ผลกระทบที่เกิดขึ้นทำให้บริษัทนำเที่ยวหลายๆเจ้าต้องหยุดชะงักกิจการ และทำให้ไม่มีรายได้เข้าบริษัทฯเลย ตอนนี้ก็ล่วงเลยเข้าถึงเดือนที่สามแล้ว

ซึ่งดูจากสถานการณ์มีแนวโน้มที่จะลากยาวไปถึงครึ่งปี กลางปีเดือนมิถุนายน ซึ่งเงินก้อนนี้หากการร่างกฎกระทรวงใหม่มีการเห็นชอบและอนุมัติผ่านจริงๆ แล้วหล่ะก็ น่าจะช่วยต่อลมหายใจให้กับผู้ประกอบการที่ทำธุรกิจนำเที่ยวนี้ ทั้งสี่ประเภท ให้กลับมามีทุนต่อยอดสร้างรายได้ใหม่กันอีกสักครั้ง ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ทำธุรกิจนี้

 

สนับสนุนเรื่องราวโดย  sagame